Django is een goedmoedige vriendelijke bouvier op leeftijd, en de ouderdom komt met gebreken. Django was net in februari geopereerd aan een forse cyste tussen zijn schouders, toen hij zich in maart presenteerde met bloed in de urine.
Overige symptomen van blaasontsteking ontbraken, en het urine-onderzoek wees niet in de richting van een blaasontsteking. Bij het lichamelijk onderzoek bleek de ene testikel abnormaal groot en hard te zijn, de andere testikel was juist abnormaal klein en zacht. In de blaasstreek was een ferm aanvoelende massa ter grootte van een forse grapefruit aanwezig. Tijd voor röntgenfoto’s.
Op de eerste röntgenfoto was in de blaasstreek een tweetal forse ballonvormige structuren zichtbaar. Het was op deze foto niet te zeggen welke ballon de blaas moest zijn en wat dan de andere ballon was, al was het waarschijnlijk de prostaat.
Onder narcose werd bij Django een catheter via zijn plasbuis tot in de blaas geschoven. Via deze catheter werd lucht in de blaas gebracht. De bedoeling hiervan is tweeledig: 1. Er achter komen welke van de twee ballonnen de blaas was, en 2. Of er aan de binnenkant van de blaas abnormale structuren (ontsteking, tumor) zichtbaar waren. Op een röntgenfoto met luchtcontrast zal de binnenkant van de blaas zich zwart tonen en de wand zal zich scherp aftekenen. Eventuele groeisels aan de wand van de blaas worden zo goed zichtbaar.
De röntgenfoto met luchtcontrast liet in de voorste ballon een gezonde blaaswand zien, en de achter de zwarte ballon gelegen massa was dus hoogstwaarschijnlijk de prostaat, die dan wel fors vergroot was.
Was de prostaat tumoreus ontaard of hormonaal overprikkeld?, was de vraag die zich vervolgens opwierp. En zo kwamen we weer terug bij de twee zo verschillende testikels. In de grote harde testikel bleek zich een tumor te bevinden. In dit geval een testosteron producerende tumor. Gezonde testikels produceren altijd testosteron (=mannelijkheidshormoon) in bepaalde cellen die de “cellen van Leydig” heten. Normaal wordt de hoeveelheid testosteron die wordt geproduceerd geregeld door de hypofyse in de hersenen. Als er een testosteronproducerende tumor in de testikel ontstaat (een “Leydigceltumor”) wordt er veel te veel testosteron aangemaakt, onafhankelijk van het regelmechanisme met de hypofyse. Dit resuleert uiteindelijk in het kleiner en zachter worden van de niet tumoreus ontaarde testikel, een een forse toename van de omvang van de prostaat. Het bloed in de urine (de oorspronkelijke klacht) kan heel goed afkomstig zijn van de abnormaal gegroeide prostaat, maar waarschijnlijker is, dat het bloed afkomstig was van de testikeltumor.
Django werd gecastreerd en het formaat van de prostaat werd in de gaten gehouden. Na de castratie is er geen bloed meer in de urine gezien. Twee weken na de castratie was de grapefruitgrote prostaat weer geslonken tot de gebruikelijke walnoot. Django maakt het tot op heden goed. En de vooruitzichten zijn gunstig omdat de kans op uitzaaiing bij Leydigceltumoren relatief klein is.