Joepie, alias Kareltje, de rode kater van onze buren schuin tegenover, was nog geen tweejaar oud, toen hij een onzachte aanvaring had met een auto en daarbij zijn bekken op meerdere plaatsen brak. Dit heeft zich in oktober 2011 afgespeeld.
Bekkenfracturen zijn zelden enkelvoudig. Het bekken is als het ware een doosje. Breekt er iets aan 1 kant van de doos, dan gaat er aan de andere kant ook iets stuk. Zo ook met Joep’s bekken. Er waren meerdere fracturen, waardoor zijn linker achterpoot min of meer los aan zijn achterlijf hing. Nu kunnen bekkenfracturen, onder andere door de uitgebreide bespiering in en rond het bekken, heel goed met kooirust genezen mits er geen zenuwschade is, en mits er voldoende ruimte over is binnen het bekken voor passage van ontlasting en urine. Gelukkig hoefde bij Joepie alleen de urinepassage een beetje geholpen worden door middel van een catheter. De stoelgang ging op eigen kracht. Met pijnstilling en veel tender love and care was Joepie na ca 4 weken weer voorzichtig aan het rondwandelen. Na twee maanden kon de rode schicht weer, muizen jagend, in de velden rond de boerderij gespot worden.
Alles ging goed tot de buurvrouw een poosje geleden met Joep op het spreekuur kwam: Hij leek niet te kunnen poepen. Hij bleef het maar proberen maar er kwam niets, behalve een beetje slijm. Verder was Joep niet ziek. Hij had geen koorts en was redelijk levendig. De symptomen leken erg op de symptomen bij een patient met een ontstoken dikke darm: voortdurend aandrang en steeds maar kleine beetjes poep met slijm. Echter ondanks de medicijnen die Joep kreeg bleven de symptomen onveranderd aanwezig en Joep begon te vermageren. Na een kleine week werd besloten rontgenfoto’s te maken, waarbij Joep overigens heel benauwd werd. De uitkomst daarvan deed ons schrikken: zijn buik was nagenoeg leeg op maag en nieren na, en zijn gehele darmpakket bleek zich in de borstkas te bevinden. De diagnose was hiermee gesteld: een hernia (=scheur) in het middenrif (= diafragma), ook wel bekend als een hernia diafragmatica.
Wat heeft de bekkenfractuur nu te maken met de hernia diafragmatica? Welnu, we denken dat de scheur in het middenrif al is ontstaan in 2011 bij de aanrijding. Pas als buikorganen via de scheur in de borstholte terechtkomen ontstaan er grote problemen, enerzijds door afklemming van darmdelen en de daarmee gepaard gaande stagnatie van darminhoud, anderszijds door druk op de longen, waardoor het ademhalen steeds moeilijker wordt. Kennelijk waren bij Joepie pas recent, misschien door een wilde sprong naar beneden, de darmen in de borstholte terechtgekomen.
Hier was een operatie nodig. een operatie waarbij na het openen van de buikholte, via de scheur, een open verbinding zou bestaan van de buitenwereld met de borstholte. De consequentie hiervan is dat, door het wegvallen van de onderdruk in de borstholte, de longen dichtvallen. De patient diende dus beademd te worden want dat kon hij zelf absoluut niet. Tijdens de operatie werden toen eerst de buikorganen (milt, leverlob, alvleesklier en het gehele dunne darmconvoluut) voorzichtig uit hun benarde positie bevrijd en op levensvatbaarheid beoordeeld. Bij Joep waren de organen gelukkig nog in goede conditie en nagenoeg onbeschadigd. Vervolgens werd de scheur gesloten en werd een zogenaamde thoraxdrain geplaatst om beetje bij beetje de overtollige vrije lucht in de borstholte af te zuigen. Uiteraard bleef deze patient nog even op de praktijk ter verdere verpleging, maar reeds na twee dagen produceerde hij een prachtige dikke keutel en was meneer weer fit genoeg om terug te mogen naar de boerderij hier schuin tegenover.
Joepie heeft nu nog 7 levens over. Hij is goed hersteld. Wilde na een week al weer naar buiten. De rode schicht kan weer in de velden gespot worden.