Deze vrolijke bonvivant van ongeveer 7 jaar oud heet: Perro
Perro is een “perro di aqua”, een Spaanse waterhond. Ongeveer 5 weken geleden belde zijn baasje, mevrouw H. uit Cadier en Keer, mij enigszins paniekerig op omdat ze dacht dat Perro zijn voorpoot had gebroken bij ravotten in het veld. Perro kwam inderdaad een half uurtje later hinkend op 3 pootjes de spreekkamer binnen en hield zijn rechter voorpoot hulpeloos omhoog.
In Perro’s elleboog zat een en ander niet op de normale plek. De gemaakte röntgenfoto’s bevestigden onze bange vermoedens:
Een flinke brok van de buitenste gewrichtsknobbel van het opperarmbeen was afgebroken. Hierdoor was het ellebooggewricht van een zijkant beroofd en lagen spaakbeen en ellebeen ook van hun plaats. Een nare botbreuk die niet met een gipsverband opgelost kon worden. Aangezien het gewricht in de breuk betrokken was, moesten de brokstukken weer netjes op hun plaats teruggebracht en gehouden worden. Hier was een operatie noodzakelijk.
Het vrije weekend lonkte op deze vrijdagmiddag, maar om Perro in zijn toestand aan een verre orthopeed over te laten, voelde als onacceptabel. Voor de nacht kreeg Perro een stevig polsterverband en pijnstilling. Wij maakten ondertussen een selectie van de benodigde metaalwaren (pennen en schroeven) en zorgden dat deze gesteriliseerd werden.
De operatie vond plaats op zaterdagmorgen en duurde van 10.00 uur tot 12.30 uur. Brokstukken hebben de neiging om weggetrokken te worden door de eraan vastzittende spieren. Bovendien steekt de belangrijkste voorpootzenuw vlak boven de breukplaats het opperarmbeen over, dicht op het bot liggend. Het risico voor beschadiging van deze zenuw is daarom niet denkbeeldig. Beschadiging van deze zenuw zal resulteren in een verlamde poot en maakt reparatie van de botbreuk, hoe netjes en vakkundig ook gedaan, nutteloos.
Na gedane arbeid konden ondergetekende en zijn assistente om 12.45 uur dankbaar en voldaan aan de koffie. Het afgebroken fragment was na enig zoekwerk teruggevonden en op zijn plaats gezet. Het werd gefixeerd met een dwarsgeplaatste dikke pen met schroefdraad. In de lengte van het bot werd, als extra fixatie tegen verdraaien een dun pennetje geplaatst.
Met behoedzaam buigen en strekken werd de functionaliteit van de elleboog getest en goed bevonden. Wederom van een stevig polsterverband voorzien werd Perro met pijnstilling en antibiotica aan zijn baasje meegegeven. Uiteraard met de nodige revalidatie-instrukties voor mevrouw H.
De laatste twee röntgenfoto’s zijn ongeveer 4 weken na de operatie gemaakt. De pennen zitten nog goed op hun plaats. De genezing verloopt voorspoedig. Er zijn geen tekenen van infectie, de operatiewond is mooi genezen en ….. Perro loopt weer op 4 pootjes. Hij mankt nog wel wat maar gebruikt zijn rechter voorpoot goed. Hij is er erg vrolijk onder en wij ook.